بررسی تاثیر انجام تمرین های ثباتی بر باورهای اجتنابی ناشی از ترس و ناتوانی در بیماران مبتلا به کمر درد غیر اختصاصی تکرار شونده

سابقه و هدف: انجام تمرینات درمانی به عنوان یکی از مهم ترین مداخلات درمانی در بیماران مبتلا به کمر درد مزمن مطرح شده است. از جمله مهم ترین تمرینات کاربردی در این بیماران، تمرینات ثباتی است. بررسی تاثیر این تمرینات بر عوامل روانی هم راه با درد و ناتوانی عمل کردی ناشی از کمردرد از جمله ابهاماتی است که تاکنون به آن پاسخ داده نشده است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر انجام تمرینات ثباتی بر ترس از درد، حرکت و ناتوانی عمل کردی در این بیماران، می باشد. مواد و روش ها: این تحقیق به صورت تجربی بر روی 21 بیمار مبتلا به کمردرد غیر اختصاصی تکرار شونده (14 نفر در گروه آزمایش و 7 نفر در گروه کنترل) انجام شد. نمره پرسش نامه های ترس از درد، ترس از حرکت و ناتوانی این افراد ثبت گردید. سپس افراد گروه آزمایش, تمرینات به داخل کشیدن شکم و انقباض هم زمان عضلات شکم را در سه تکرار ده تایی با فواصل استراحت دو دقیقه بین هر تکرار، به صورت ایزوله، در طی ٢٠ جلسه و در حضور فیزیوتراپیست با استفاده از بیوفیدبک فشاری، در وضعیت های طاق باز، نشسته بر روی صندلی، ایستاده ثابت و ایستاده هم راه با بالا بردن اندام فوقانی با حداکثر سرعت، یک بار در روز تمرین می گردید یک بار در روز تمرین کردند. پس از پایان دوره تمرین درمانی متغیرهای مورد بررسی در این تحقیق در هر دو گروه آزمایش و کنترل مجدداً مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: بررسی نتایج نشان داد که انجام تمرینات ثباتی تاثیری بر عوامل اجتنابی ناشی از درد (ترس از درد و حرکت) ندارد (05/0p>)، در حالی که می تواند ناتوانی ناشی از کمر درد را کاهش دهد (01/0=p).  نتیجه گیری: بررسی نتایج نشان داد که عوامل روان شناختی هم راه با درد در بیماران مبتلا به کمر درد غیر اختصاصی تکرار شونده که یکی از عوامل تداوم کمردرد است، نمی تواند با انجام تمرینات ثباتی بهبود یابد